Achter de Barakken? Dus jullie wonen niet eens ìn die barakken?
In elke oude stad komen vreemde straatnamen voor. Die zijn natuurlijk aanleiding voor grappen. Maar hoe zit het nu echt met die Maastricht is eeuwenlang een belangrijke vestingstad geweest. De militairen lieten niet alleen sporen na in de vorm van beroemde monumenten zoals de Helpoort of de Hoge Fronten (vlakbij het huis) maar ook in straatnamen zoals Achter de Barakken. Kazernes heetten vroeger barakken. Voor de deur van het huis bevond zich zo'n kazerne. In 1940 werd die gesloopt en ontstond er een plein. De plek hield echter zijn oude naam Achter de Barakken.
Maastricht is een stad die geladen is met historie. Het is, na Amsterdam, de stad met de meeste beschermde monumenten van Nederland. Dat zijn niet alleen de bekende kerken, kloosters of het stadhuis, maar vooral veel woonhuizen. Die zien er voor Nederlandse begrippen vaak 'buitenlands' uit door hun karakteristieke Maaslandse bouwstijl, die zich vooral kenmerkt door een ruim gebruik van natuursteen zonder dat de gevels 'zwaar' van karakter zijn. De bouwstijl van ons huis past in die traditie. Het is een ondiep huis dat in de breedte is gebouwd en steeds in de hoogte is vergroot. Het leuke van die bouwwijze is dat er in elke ruimte veel daglicht komt.
Maastricht is een stad met een prettige omvang. Niet te groot, niet te klein. De 117000 inwoners gaan (meestal) op een ontspannen manier met elkaar om. Opvallend is de betrokkenheid van de inwoners met hun stad. Ze houden ervan en volgen daarom alle ontwikkelingen op de voet. Kritisch en opbouwend. Of hun wieg in Maastricht, Limburg, de rest van Nederland, de Euregio of het verdere buitenland stond maakt daarbij geen verschil.
Wie het centrum van Maastricht gezien had in 1970 en er nu voor het eerst terug zou komen, zou het misschien niet eens herkennen. Veertig jaar terug wilde niemand er meer wonen. De monumentale huizen stonden vaak leeg en verkrotten. Maar in de jaren na 1974 kwam de verandering. De gemeente Maastricht koos resoluut voor het opnieuw leefbaar maken van de binnenstad. Restauraties en renovaties keerden de leegloop. Het resultaat mag er zijn: de binnenstad is nog nooit zo vitaal geweest als nu. En het is gelukkig geen saai openluchtmuseum geworden, maar een gezonde mix van werken, wonen en verblijven. Natuurlijk wordt er wel eens gemopperd. De gemeente doet het immers nergens goed.
Het leuke aan Maastricht is dat de stad op een kruispunt van culturen ligt. Alles is vlakbij, als je verder kijkt dan de Nederlandse neus lang is. Brussel, Antwerpen en Keulen op een dik uur rijden, Luik, Hasselt en Aken op een half uurtje tot een uurtje. We vinden het nog altijd heel erg leuk om te kunnen zeggen tegen onze buitenlandse vrienden: Maastricht is een van de weinige plekken in Europa van waaruit je op één dag vijf landen kunt bezoeken zonder je te haasten: opstaan in Maastricht (NL), een museum bezoeken in Aken (D), lunchen in Luik (B), wandelen in Luxemburg (L), kaas en wijn proeven in Sedan (F) en tot slot een avondje uit in Maastricht (NL).
Bij de foto: een kraanmachinist maakte een paar jaar geleden, hoog boven het huis, deze foto van de omgeving. Je ziet er de huizen langs de monumentale Boschstraat, en de torens van de St Mathiaskerk, het stadhuis en de Onze-Lievevrouwebasiliek.
